Na današnji dan, 12. marta 2003. godine, u atentatu je ubijen prvi demokratski izabran srbijanski premijer, lider demokrata Zoran Đinđić.
Prije nego što je mučki ubijen, posljednja suštinska poruka Zorana Đinćića, bila je u obraćanju na otvorenom građanima u Novom Pazaru i glasila je: “Gledajte u budućnost, tamo ćemo se sresti vi i ja”.
Svi njegovi kritičari, politički protivnici i partneri slagali su u jednom: “Đinćić je bio političar koji je Srbiju odlučno vodio ka zapadu”. Filozof, državnik, reformator, vizionar i praktičar neiscrpne energije Zoran Đinđić je gledano sa ove vremenske distance, Srbiju brzo vodio u Evropu, zagovarao savremene standarde o vladavini prava i ljudskih pravima, integraciji i decentralizaciji društva.
Prvi je predsjednik vlade Srbije koji je, prema stavovima njegovih političkih saboraca, nakon mračnog perioda režima Slobodana Miloševića, pokušao da Srbiju oslobodi prošlosti i odvede je u budućnost. Srbija se dolaskom Đinđićeve vlade otvorila prema svijetu, Beograd su počeli da posjećuju visoki zvaničnici međunarodne zajednice, osjetilo se povećanje životnog standrada kod stanovništva, počele su da pristižu međunarodne donacije, trgovina, privreda i međunarodna ekonomska saradnja je doživjela rast. Društvene reforme su se osjetile za kratko vrijeme. Zalagao se za saradnju s Haškim tribunalom, suočavanju srpskog društva s prošlošću ali i odlučno branio nacionalne interese Srbije.
“Ja smatram da baviti se politikom znači preuzimati odgovornosti, a ne sjediti u crkvama. Moja politička linija je ista već trideset godina: zalažem se za urbano, civilizovano i evropsko društvo a protiv diktature. Ono što me čini drugačijim od ostalih, to je da u Srbiji intelektualci posmatraju i analiziraju pušeći i gunđajući. Ja želim da menjam svet”, govorio je Đinđić.
Smatrao je da je život je, naročito u politici, stalni proces donošenja odluka i preuzimanja odgovornosti. Jedan je od rijetkih, možda i jedini srpski političar koji je otvoreneo zagovarao patriotizam kao pandan nacionalizmu.
“Bitna stvar je da su za nacionalizam merodavni motivi. Za patriotizam su mjerodavni rezultati i posljedice. I to je osnovna razlika takođe između tradicionalnih i modernih društava”, jedna je od rečenica koju je Zoran Đinđić izgovorio na svom posljednje predavanju pred studentima banjalučkog univerziteta 21. februara 2003, datuma koji se pamti i po pokušaju atentata kod hale Limes u Beogradu.
Tada je u Banjaluci poručio da: “Ako želimo da budemo uspješniji u 21. vijeku nego što smo bili u 20. vijeku, mi moramo da redefinišemo svoj odnos prema sebi i prema svom okruženju analizom trendova koji se događaju u svijetu”.
Jugoslaviju, a posebno Srbiju je Đinđić vidio kao nedovršenu državu i uzrok unutrašnjih protivrječnosti i sistemske nefunkcionalnosti. Karakterističan je bio i po tome što je bio spreman na razgovor i dogovor i traženju racionalnih rješenja. Najveći politički neistomišljenici bili su mu Miloševićevi socijalisti i Šešeljevi radikali. Oni su devetnaest godina nakon ubistva u Đinđića ponovo osvojili vlast, a Srbija 17 godina nakon nije ušla u EU.
Dr Zoran Đinđić je ubijen 12. marta 2003. ispred zgrade Vlade Republike Srbije. Đinđić je iza sebe ostavio suprugu Ružicu, kćerku Jovanu i sina Luku.
Đinđića je hicem iz snajperske puške ubio pripadnik Crvenih beretkih, specijalne formacije DB- a tadašnjug MUP-a Srbije, Zoran Jovanović Zveki. Jovanović i komandant Cevenih beretki Milorad Ulemek Legija osuđeni su na maksimalne zatvorske kazne od po 40 godina. Na višegodišnje zatvorske kazne osuđeno je više pripadnika Zemunskog klana, izvršioca atentat. Zvanično, ubistvo Đinđića je organizovala kriminalna grupa “Zemunski klan”, ali politička pozadina atentata do danas nije dokazana. Na sahrani Zorana Đinđića je, kako se procjenjue, prisustvovalo pola miliona ljudi.
Svake godine zvaničnici Vlade Srbije na godišnjicu ubistva odaju počast Zoranu Đinđiću, a stranke i udruženja koje baštine njegov lik i djelo ulicama Beograda organiziraju “Šetnju za Đinđića”.